برگزاری سخنرانی آقای دکتر شایان در دانشگاه تهران و دانشگاه تربیت معلم تهران عدم قطعیت یک اصل از اصول فیزیک مدرن است که بر اساس آن مشاهده هر پدیده در پرتو نور انجام می گیرد و این پرتو نور نیز بر نتیجه آزمایش اثر می گذارد و باعث عدم قطعیت در نتیجه آزمایش می گردد. میزان عدم قطعیت نمی تواند از ثابت ماکس پلانک بیشتر شود و مقدار آن با " احتمال " بیان می شود. با استفاده از این اصل فیزیکی ما منابع عدم قطعیت در ژئومورفولوژی را می توانیم فهرست کرده و با توجه بر آنها و دقت بیشتر میزان عدم قطعیت در پژوهشهای ژئومورفولوژیک را کاهش دهیم و نتایج خود را با عدم قطعیت کمتر ارائه نماییم . در سخنرانی اول برخی سرچشمه های عدم قطعیت منجمله یکنواخت گرایی در زمین شناسی به عنوان یک ورودی تحقیقات جغرافیایی، دشواریهای زمان ، مقیاسهای متفاوت ، خردگرایی و کل گرایی ، بهره گیری از یافته های علوم مجاور با یافته های متفاوت ، قدیمی بودن منابع ورودی ژئومورفولوژی از علوم دیگر و تفاوتهای مکانیک نیوتونی با مکانیک کوانتومی که در نگرشهای ژئومورفولوژیک مورد بهره گیری واقع می شوند مورد بحث قرار گرفت و پیشنهادهایی برای تقلیل آنها ارائه شد. همچنین سخنرانی دیگری تحت عنوان "دشواریهای پژوهش در ژئومورفولوژی" در روز 29 آذر ماه 90 به مناسبت هفته پژوهش از سوی انجمن ایرانی ژئومورفولوژی در دانشگاه تربیت معلم ، دانشکده علوم جغرافیایی ارائه شد. در این سخنرانی نمونه‌های پژوهشهای ژئومورفولوژیک در ایران با جهان امروز مقایسه گردید و علت فاصله پژوهشهای ایرانی با خارجی مورد بحث واقع شد و برای پر کردن فاصله ،مشکلات بررسی و در نهایت راهکارهایی ارائه شد. این سخنرانی در حضور ریاست محترم دانشگاه و رئیس محترم دانشکده و اعضای هیئت علمی دانشکده علوم جغرافیایی ارائه و مورد توجه حضار محترم قرار گرفت.
|
